Ne Güzel Ligimizsin Sen Şampiyonlar Ligi Abla

2000 li yılların başı, arkadaşım bana telefonda soruyor " kim tutacak olm bizi?"....
Ne heyecandı bir süre giden istikrarsız sonuçtan sonra, geleni yeniyor gideni yeniyordu Galatasaray.. Kupayı kazandıktan sonra da gaz mıdır başka bişey mi bilmem dewam etti bi süre daha. Şampiyonlar liginde çeyrek finaller, grup heyecanı...
Sonra büyü(ymüş) bozuldu tabi.. oyuncular değişti, ruh değişti, alınan sonuçlar değişti. Atletico Madrid sevdamın artması da bu değişikliklerden meydana gelen eksiklikleri giderme isteğimle alakalıdır nitekim..
Son bi kaç yıldır da ne uefada ne de şampiyonlar liginde ülke bazında bi şey yapamamanın verdiği sasılık, bayatlık, yavanlık da ağzımızın tadını bayaa bi kaçırmıştı..
Bu kötü gidişe (daha ziyade iyi gitmeyişe) haklı haksız tüm kötü eleştrilere (takımda türk yok, zico hiçbişey bilmiyo, yok bikini yok şans falan filan..) rağmen bir dur diyen Fenerbahçe oldu. Yenme olayını kanuni bir hak, yenilmeyi de haksız bir ceza olarak gören taraftarlardan olmadığım için, futbolun kendisini takımımdan daha çok sevdiğim için, ülke puanını takımların puanından üstün tuttuğum için, bir kısım fenerbahçelinin başlattığı ve diğer takım taraftarlarının da benimsediği "rakibin avrupa başarısını köstekliyoruz" a dahil olmadığım için ve bütün bunları olması gerekenler diye nitelendirdiğim için dün maçı bir fenerbahçeli gibi izledim, "GOOoool" diye bağırdım, arkadaşlarıma sarıldım. Rövanşa daha fazla heyecan bıraktılar çok mutluyum...

Bu onyılın sonuna doğru da Fenerbahçelilerin sordukları "Bizi kim durduracak" sorusuna bi süre daha cevap bulunamaması dileğiyle, darısı seneye Galatasaray ve Atletico Madrid in de başına...